Tranen rolden over mijn wangen en een gevoel van ontroering overviel me

Door de plastic oortjes hoorde ik onze gids praten en wenste dat hij stil werd. Want stilletjes moest ik werkelijk huilen terwijl ik de hoogte in keek.  

Een ongelooflijke ruimte, vol bijzondere lichtval in zoveel schakeringen. De hoogte overweldigde me en overtrof al mijn verwachtingen. 

“Alsof we een groots bos inlopen, waar de zon door het bladerdak heen schijnt”, hoorde ik de gids uitleg geven aan wat ik zou moeten zien. 

“Gaudí wilde mensen het gevoel meegeven van verheven worden, wanneer ze hier binnenkomen.” Dat is hem bij mij gelukt, dacht ik gelijk, toen ik  de Sagrada Familia binnenliep. 

Het was werkelijk adembenemend. 

Werkelijk adembenemend

De natuur was Gaudi’s grootste inspiratiebron. Hij bestudeerde hoe iets zich daar natuurlijk ontvouwde of stevig groeide, om dit vervolgens toe te passen in zijn creaties. 

Dat enorme bos aan pilaren, compleet anders van structuur dan iedere andere kathedraal die we kennen, daarvoor deed hij onderzoek en maakte hij schaalmodellen. 

Alle ontwerpen zijn zowel functioneel als fantasierijk én uniek. 

Hij maakte duidelijke keuzes rond kleur en lichtgebruik. Zo waren de glas in lood ramen aan de kant waar de zon opkomt met koele tinten ingelegd en aan de kant van de zonsondergang met warme tinten. 

Het namiddaglicht stroomde binnen en toonde veel warmte toen we rondliepen tijdens onze rondleiding. 

Ik smolt zowat… 

Gevoelens zijn echt

Al had ik op papier en vanaf een scherm al veel gezien van zijn werk, zijn werk zélf zien deed iets geheel anders met me. 

Reacties die nabestaanden me teruggeven herken ik vooral hierin.

Veel nabestaanden moeten huilen bij het terugzien van de gebeurtenis. Maar niet enkel om gemis, ook vanwege de ontroering over hoe mooi de beelden zijn geworden. 

“Het blijft heel verdrietig om naar te kijken maar tegelijkertijd ook zeer mooi en waardevol om de beelden te hebben.”  

– Caroline

Soms krijg ik weken later opeens een bericht:

“Wil je laten weten dat het album al regelmatig met bewondering is bekeken. Nogmaals dank voor jouw vakwerk!”

– Rikie

Als een ware kunstenaar benader ik een afscheid met mijn camera

Ik wens voor de nabestaanden niet alleen een waardevolle herinnering, maar ook een prettige kijkervaring. Telkens weer opnieuw. 

Dit wens ik zodat:

a) het gemakkelijker wordt om te mogen delen met anderen; 

b) er een eerbetoon is aan de overledene;

c) herbeleven niet als nare of zware gebeurtenis ervaren wordt;

d) ik ze kan blijven verrassen, ook maanden of jaren later. 

Keuzes maken

De keuzes die ik maak tijdens het fotograferen gaan over méér dan techniek alleen. 

Ze gaan ook over plaatsing in beeld, over wat er wel of juist niet in beeld getoond wordt, waar de scherpte ligt of waar het licht opvalt. Welke contrasten er zijn en welke kleuren bij het verhaal horen. 

Zo vang ik soms ritme of de dynamiek van een moment. 

Een andere keer let ik juist op de verstilling. 

De elementen van het weer of de omgeving doen altijd mee in de sfeerbeleving. 

Zo is een fotografisch beeld altijd plat (tweedimensionaal) en toch kan ik de ene keer kiezen voor diepte door overlapping of gebruik maken van een doorkijkje voor aandacht op een enkel punt. 

Het is nooit de camera die de foto maakt, maar de fotograaf die de camera vasthoudt.

[De foto’s hierboven zijn nota bene gewoon met mijn mobiel gemaakt]  

Daarom zal eenieder die op eenzelfde moment ergens aanwezig is een andere foto maken. 

Kom afkijken, zelf oefenen en verbeter je foto skills amen met andere meesters. 

Kom naar de workshop op 16 & 17 september: Verhoog je Fotoskills.

Maak foto’s van uitvaartsettings en ontvang feedback, gebruik ze om in te zetten om te laten zien aan anderen wat je maakt. 

Lees hier meer wat dat inhoud. 

Bespaar €100 op je ticket wanneer je boekt voor 31 augustus. 

Fijne dag!

Boukje Canaan