Het is een feit: de fototentoontelling is geopend!

Op vrijdag 12 september 2014 zat de zaal van Theater Tiliander behoorlijk vol. Bijna 100 belangstellenden kwamen omtrent de fototentoonstelling die werd geopend. We kozen voor deze vrijdag vanwege de start van de nationale Fotoweek.

Samen met Jasmijn van Lin-Duterloo en Sarah de Gooyer, onze choreografe, openden we met een dans. Dit was een bijzondere en onverwachte opening. Jasmijn en ik houden niet alleen van fotografie, maar bezitten ook beiden een passie voor dansen. Niemand had dat verwacht…

Zie ons hier staan in onze dansjurken.

Els Hogervorst, de dame in het paars, is de mede oprichtster van onze fototentoonstelling. Zij ambieert een actieve rol als uitvaartbegeleider in de uitvaartbranche. Zij zal zich dan als ambassadeur voor de afscheidsfotografie in blijven zetten. Nou Els, zoals je dit met ons hebt aangepakt en zoals ik je ken, weet ik dat je nabestaanden enorm goed kan bijstaan in hun keuzes. Ik vertrouw op jouw inzet, of de nabestaanden nu kiezen voor afscheidsfotografie of niet. Want dat blijft een persoonlijke keuze.

Aan het woord

Na Els’ woorden over het hoe en waarom we deze fototentoonstelling geopend wilden zien, kwam afscheidsfotografe Jasmijn van Lin aan het woord. Zij liet ons binnen kijken in onze herinneringen. Hoe wij deze herinneringen ‘kleuren’ en/of eigenlijk niet in zijn geheel mogen vertrouwen. Herinneringen worden in ons hoofd vervormd en al denken wij het zeker te weten dat we ons iets perfect herinneren, het kan bedrog zijn! Een foto vertelt ons  perfect hoe het was en geeft het tastbare bewijs. En soms kan ons dat dan weer helpen om een herinnering compleet te maken.

Ik, Boukje Canaan, nam het woord over hoe we als afscheidsfotograaf absoluut geen indringer mogen zijn tijdens een afscheidsdienst. Hoe we ons ‘onzichtbaar’ maken maar ons werk wel zo maken dat we ‘nabij’ zijn bij de gevoelens van dat moment.

Lowie van Gorp

Lowie van Gorp hield een korte lezing over hoe belangrijk de foto’s van Guusje, hun overleden dochter, voor hem zijn. (KanjerGuusje overleed aan kanker op 10-jarige leeftijd.) Hij vertelde hoe hij getipt werd door een andere vader die een kind had verloren aan kanker, op het moment dat het heel slecht met Guusje ging: “En nu veel foto’s maken”.

Lowie achtte het niet direct nodig om foto’s van de afscheidsdienst te laten maken. Zijn vrouw Yvonne gelukkig wel. Deze foto’s zijn hem nu zo dierbaar. Hij legt uit: “Er waren zoveel mensen die steun kwamen betuigen. Al die mensen hadden we echt niet gezien op de dag zelf. Veel foto’s staan nu op mijn iphone en zijn voor mij heel belangrijk. Ik bekijk ze regelmatig, want ik wil de herinnering bewaren zoals die was.”

Het is niet alleen een tastbaar bewijs, maar ook een geluk. Zoals de tentoonstelling zijn naam heeft: “Gelukkig hebben we de foto’s nog”.

Geopend

Het doek mocht van de borden, de foto’s mochten de aandacht krijgen. En zie hier hoe het was.

Aandacht

Ik heb zelf zo genoten van de aandacht die we kregen. Van de reacties van de mensen. Van de enorme belangstelling. Binnenkort kunnen we zelf videobeelden van deze avond zien. De tentoonstelling reist door heel Nederland en is op verschillende plekken te zien. Soms voor een dag, soms langer. Wil je de fototentoonstelling bekijken? KLIK hier voor de locaties en data>>>

Was je aanwezig?

Als je erbij was toen de tentoonstelling geopend werd, wil je ons dan laten weten wat jouw ervaringen zijn van deze avond? We waarderen het enorm wanneer je gelijk even de tijd neemt om onderaan je reactie te geven. Help ons mede anderen over ‘de drempel’ te halen!