Vandaag, op 22 augustus 2014, ben ik 18 jaar getrouwd met mijn lieve man Jeff Canaan. Waarom zou ik daar aandacht aan besteden in een blog? Nou gewoon omdat ik dit al een behoorlijke mijlpaal vind, al is het geen jubileum jaar… Graag reflecteer ik een beetje. A small tribute to us. Met onderaan wat foto’s van ons.
Om ons heen zijn een hoop mensen van onze leeftijd gescheiden en dat maakt dat we toch telkens opnieuw kijken hoe wij samen in het leven staan. Is dat iets voor ons, scheiden? NEE! Zeggen we gelukkig beiden. Wij niet. We are still going strong. Ik bedoel geen Lekker Puh te zeggen, want ook wij hebben het niet altijd gemakkelijk.
Ons huwelijk is gesloten om verschillende redenen:
- omdat we enorm gek op elkaar waren en de liefde met elkaar wilden delen
- omdat we samen oud willen worden
- omdat we samen kinderen wensten
- omdat het een zakelijke overeenkomst is, die ons een aantal zaken vergemakkelijkte
- omdat we trots zijn op elkaar
- omdat de liefde al vele dingen heeft overwonnen, bij ons was dat in eerste instantie de oceaan, die ons scheidde
Hij als Amerikaanse en ik als Nederlandse moesten het zeker weten: willen wij dit echt? Want man en vrouw samen is al een uitdaging, laat staan trouwen met iemand van een ander land/continent. Volmondig hebben we ‘ja’ gezegd. Want we wilden geen saai leven en door met elkaar te trouwen wisten we dat het vast niet saai zou gaan worden.
Niet saai
Dat klopt zeker. Ons leven is nooit saai. We hebben heel wat dingen samen meegemaakt. We hebben wel vijf zwangerschappen samen meegemaakt, waarvan er drie hebben geresulteerd in bloedjes van geweldige, lieve en talentvolle kinderen.
Drie kindjes zijn vlindertjes/sterretjes geworden tijdens de zwangerschap, waarvan een keer het een tweeling betrof. Hoe dat verlies was, dat is te lezen in een ander blog...
Jeff en ik hebben meerdere keren lange tijd (van een aantal dagen/weken tot maximaal 13 maanden aan één gesloten) gescheiden van elkaar geleefd. Jeff moest op missies met het Amerikaanse leger. Ik bleef dan achter, alleen en later met de kinderen, in Nederland.
Dit waren pittige tijden. Mensen reageerden met bewondering naar me hoe ik dat dan allemaal deed. Tja, je moet, dus hoe je dat dan doet, is geen vraag.
Ik kan je verzekeren, met de juiste instelling, is het te doen. Het maakt niet uit hoe vaak ik, of de kinderen, huilend in slaap zijn gedommeld omdat we ‘onze’ Jeff zo misten. We wisten ook wat we aan hem, maar zeker aan elkaar en vooral aan onszelf hadden.
Alle mooie herinneringen die we samen hebben zijn ons zeer dierbaar. Dat er een aantal herinneringen zijn van belangrijke momenten waar Jeff niet bij aanwezig kon zijn, wegen wel zwaar. Vooral bij de kinderen. Opmerkingen als: “Dad, je bent nooit op mijn verjaardag.” of: “Wel stom dat je het laatste jaar dat oma leefde er niet was.”, komen dan hard aan.
Dankbaar
Het maakt dat we meer en meer dankbaar zijn voor de tijd die we met elkaar mogen doorbrengen. Het is iets wat we ook onze kinderen laten inzien.
Door mijn werk als afscheidsfotograaf kom ik wekelijks in aanraking met mensen die een dierbare gaan verliezen of al hebben verloren. Ik weet niet wat het is om je partner voorgoed te moeten missen, want de mijne kwam altijd weer terug. Maar met die angst hebben we wel geleefd. Dat stukje ken ik dus wel.
Het verlies van mijn moeder heeft me zwaar getroffen, maar heeft me ook een geschenk gebracht. Het geschenk waar ik heden mijn brood mee verdien: liefdevolle afscheidsreportages (kunnen) maken.
Wat ik je wil meegeven: hoe ernstig het ook is dat je mensen moet missen die je dierbaar zijn, de liefde die blijft.
Troost zul je kunnen vinden in al die mooie herinneringen.
Laat deze herinneringen verweven in je leven.
Maak foto’s
Als TIP kan ik je meegeven om overal zoveel mogelijk foto’s van te nemen, of te laten nemen. Zodat je altijd momenten weer terug kunt halen.
En nu wat plaatjes van mij en ons trotse gezin. Graag deel ik ze met je. We hebben veel om dankbaar voor te zijn.
2010 Bij begraafplaats van opa in Amerika
2000 bij de Niagara watervallen. Dochterlief maakte deze foto
2012 Weerzien. Na een lange tijd in Afghanistan. Gemaakt met mobiel
2014 Zoonlief maakte deze met mobiel in de Efteling
Jouw reactie
LEUK als je een reactie achterlaat. Laat jouw vraag of verhaal weerklinken als je daar behoefte aan hebt. Iedereen maakt van alles mee, iedereen heeft herinneringen.
Doe het meteen in het reactieveld hieronder. We lezen het graag.
Openhartig en dat vind ik mooi! Geniet en blijf werken aan jullie relatie, dan blijft het goed gaan! Mijn story wil ik liever een keer vertellen want die zet ik niet hier. Groetjes Karel
Prima Karel, dank voor je reactie. Hartelijke groet, Boukje
Wat een mooi persoonlijk verhaal! Het wekt inspirerend om ook weer een persoonlijke blog te schrijven, maandag ga ik weer aan de slag. Nu lekker weekeind.
Fijn Weekeind.
Hoi Glenny,
Wat fijn dat je zo ‘getriggerd’ wordt. Ook jij hebt voldoende bij je om over te schrijven. Lieve groet, Boukje
Lieve Boukje en Jeff en ook Layton, Celeste en Loren,
Van harte gefeliciteerd met jullie 18 jarige huwelijksjublieum!
Mogen er nog vele goede, liefdevolle, gelukkige en in goede gezondheid volgen!
Ik ben blij en dankbaar voor jullie dat jullie zo’n sterk huwelijk en band met elkaar hebben, want dat is een prachtig geschenk en inzet van jullie beiden en daar mogen jullie inderdaad trots op zijn!
Ik ben ook blij en dankbaar dat jullie al die jaren mijn beste vrienden zijn.
Jullie hebben ook een plekje in mijn hart.
Boukje, je hebt het zo mooi en goed verwoordt. Ik weet niet wat er aan toe kan voegen, behalve dat we vele herinneringen delen en dat ik daar gelukkig mee ben.
De allerbeste wensen toegewenst.
Liefs, Froukje.
Lieve Froukje,
Ik ben zo blij dat je ook blij bent voor ons. Ik was even bang dat ik mensen voor het hoofd zou stoten met de regel over mensen die gescheiden zijn. Wij hadden door de jaren heen genoeg redenen om te scheiden, maar hebben ons gelukkig beiden ingezet om ons huwelijk te behouden. Om telkens weer het geluk te vinden en dankbaar te zijn. Terug te kijken op wat we al hebben megemaakt en hoe het ons vormt tot hoe we nu zijn. Het vergt een hoop kracht, maar het vergt ook een hoop kracht om goed door een scheiding heen te komen. Dat bewijs lever jij!!
Ik hou van je, Boukje
Beste Boukje,
Blijf genieten !!!
Mvg,
Harry
Natuurlijk Harry! Met mijn instelling lukt me dat. Dank.
Wauuuw wat herkenbaar!
Ik ben recentelijk getrouwd met een Amerikaan.
Ook hij is militair (corps marinier). Ook in Afghanistan geweest.
Het is een leven waar wij allebei volmondig ja tegen hebben gezegd. Gemakkelijk is het niet. Al helemaal omdat ik heb besloten naar de VS te vertrekken en daar zit een immigratieproces om van te huilen aan vast. Leven met een militair is soms vrij bizar, maar ik heb er geen moment spijt van gehad.
Fijn om te zien dat ik niet de enige ben met een soortgelijke situatie. Bedankt!
Hallo Sarissa,
Wat bijzonder om te horen! Wij hebben een poos in de VS gewoond, in Savannah Georgia. Geweldig mooi. Maar wat je zegt, het immigratieproces is verschrikkelijk! Regel alles HIER en Nu voordat je gaat. Anders kun je daar niet gaan werken.
Veel succes!
Enne als je vragen hebt, dan help ik graag.
Heel mooi Boukje en waardevol om bij stil te staan. Hoop dat jullie nog lang, gezond en gelukkig van elkaar mogen genieten. Angelique
Heerlijk om te lezen Boukje.
Boukje, ik heb met veel genoegen en plezier ‘rondgestruind’ in jouw digitale wandelgangen. In een woord PRACHTIG. Prachtig in beeld, maar evenzo prachtig in gevoelsbeeld! Ik blijf erbij je bent een prachtige en krachtige vrouw! Geniet van je ‘midden-in-het-leven’ en dat zo liefdevol beleven!
Ik moet ook een beetje lachen, ik geloof niet zo in toeval en zomaar…
en dan zie je ook nog dat ‘jouw’ man militair is, net als mijn man. Inmiddels schrijven wij 36 jaar samen (34 getrouwd). Maar ja, ik ben dan ook al royaal half antiek ;).
Warme groetjes, Mary-José de Jong-Knuvelder.
Ha, wat heerlijk dat we een aantal zaken net zo belangrijk vinden in ons leven. En dat we allebei een militair getrouwd zijn… Zo wat ik van je online kan vinden, geloof ik dat er een goede klik kan zijn tussen ons. Wie weet ontmoeten we elkaar ergens?