Diploma Uitreiking 21 feb. 2016
We schrijven een klein stukje geschiedenis binnenkort! Het Amsterdamse museum Tot Zover speelt mee in de achtergrond om acht studenten hun diploma te geven aan de opleiding “Bekwaam Afscheidsfotograaf”. Deze acht aanstormende afscheidsfotografen hebben het afgelopen jaar de pilot gevolgd van de opleiding die in samenwerking met verschillende gastdocenten is neergezet. Ze hebben het succesvol afgerond met een examen. Ze hielden o.a. een presentatie over een verdieping binnen de afscheidsfotografie voor een viertallige examencommissie. Komende zondag is het zover en maken we er een klein feestje van op de locatie voor afscheidsfotografie bij uitstek op dit moment; in museum Tot Zover. Lees meer als je wilt weten waarom…
Museum Tot Zover zoomt in op afscheidsfotografie met Post Mortem
Het museum Tot Zover in Amsterdam is niet heel groot, maar heeft als uitvaartmuseum een groot thema: de dood. Het uitvaartmuseum is een bezoek meer dan waard. Zeker de komende maanden nog, naar mijn mening! De tentoonstelling “Post Mortem” is namelijk gericht op de fotografie. Nu had ik zelf al eens een fototentoonstelling gemaakt, maar nu zijn er werken van meerdere afscheidsfotografen opgenomen in de tentoonstelling “Post Mortem”. Het is te bekijken tot 10 April 2016, nu verlengt tot eind 2016 vanwege succes. Zelf noemen ze het intieme foto’s vol liefde en verdriet. Mooie ondertitel.
Post Mortem fotografie is een term die we niet vaak gebruiken. Wat is het eigenlijk?
Post Mortem fotografie kwam met het begin van de eerste fotocamera’s. Wikipedia vertelt het volgende:
Het museum Tot Zover in Amsterdam opende een tentoonstelling waarbij een grote verzameling van oude Post Mortem foto’s tentoon worden gesteld van de verzamelaar Paul Frecker. Naast deze oude foto’s werd er ook een brug naar het heden gelegd: post mortem foto’s van hedendaagse afscheidsfotografen pronken op de muren van het museum.
Persoonlijke benadering
De hedendaagse post mortem foto’s die de verschillende afscheidsfotografen hebben gedeeld, zijn van families die vandaag nog in leven zijn. De families werden benaderd niet enkel om toestemming te geven om hun foto beschikbaar te stellen, maar ze werden stuk voor stuk geïnterviewd. Naast iedere foto zijn de persoonlijke verhalen geplaatst. Dat maakt dat de foto’s nog meer tot leven komen en brengt het waarom de foto gemaakt is, nog meer dichterbij.
Opening tentoonstelling
Op de opening werden de fotografen en de familie van de overledenen op de foto uitgenodigd te komen. Zo kon men bekijken hoe de foto’s pronken in het museum. Guus Sluiter, directeur van het museum deelde zijn bewondering voor dit type fotografie en dankte iedereen voor hun medewerking. Samen met Ellen Snelders, de moeder van Eefje, die mede toestemming heeft gegeven voor het opnemen van de foto’s voor deze tentoonstelling “Post Mortem” waren we hierbij aanwezig.
Tijdens de opening sprak ik meerdere nabestaanden. Ze zijn trots opdat ze een foto mogen laten zien van hun dierbare in een museum! Het geeft hen ook een gevoel van iets mogen doen voor een ander. Ze vinden het belangrijk om te laten zien hoe waardevol het kan zijn om professionele foto’s te hebben van je dierbare bij het laatste afscheid.
Ellen was er met nog een extra ‘missie’; want de foto van Eefje in de sneeuw¹ werd niet opgenomen in de tentoonstelling. Alle foto’s worden in kleur getoond, maar deze zou niet passen in dat geheel, want de foto is in zwart-wit. Toen ze hoorde dat er een muur beschikbaar is voor eigen meegebrachte post mortem foto’s, zag Ellen haar kans. Met trots hing ze de foto op die muur.
Foto’s met een ‘rouwrandje’
Alvorens de diploma-uitreiking is het mogelijk om het werk van hun Nederlandse voorgangers/collega’s te bekijken.
Kun jij je voorstellen dat je de herinnering van het laatste afscheid wilt bewaren? Ik ben heel benieuwd naar je reactie. Reageer in het veld hieronder en laat het praten over de dood en aanverwante zaken gewoon zijn. Laten we het leven vieren en de mensen die we missen voortbestaan.
Nog meer dan hiervoor zie ik het nut van foto’s van de overledene en afscheidsfotografie. Zeker na een lezing bij Boukje Canaan en nu na het zien van de expositie over post Mortem. Zeker als het kinderen betreft.
Hoi Else,
Het is fantastisch dat je nog meer de waarde in gaat zien. Weet je, ik dacht altijd dat ik vast meer overleden kinderen of jonge ouders zou fotograferen. Maar niets is minder waar! Ik fotografeer heel vaak ook bij een oudere overledene. Het is wel zo dat wanneer er kinderen in het spel zijn, de keuze voor een fotograaf makkelijker wordt. De reden voor het inhuren van een fotograaf voelt direct gerechtvaardigd.