Deze persoonlijke film van het afscheid van Puck gaat internet over.
KLIK OP DE FOTO VOOR DE FILM (alleen nog te zien op andere site, de settings zijn veranderd)
Het was onmogelijk voor mij om geen traan te laten bij het zien van deze persoonlijke film. Het is zo herkenbaar voor me om deze taferelen te zien, omdat ik helaas regelmatig ook voor mijn fotocamera dit soort situaties vastleg. De film is met aandacht gemaakt. Ik ben trots op deze familie, die er voor koos om deze film op internet te verspreiden.
Het vergt moed om zulke intieme beelden te tonen aan anderen. Ik weet echter dat ze door hun kwetsbaarheid te laten zien ook kracht mogen ervaren. Er zijn helaas te veel mensen die met een verlies zoals deze te kampen hebben, al voelt het op dat moment dat je de enige bent. En eigenlijk is dat ook zo. De enige met dit kind en dit verlies, met dit unieke verhaal. Hoe het krachtig kan werken: door aandacht komt er begrip en door begrip mag er (h)erkenning komen voor het verlies.
Persoonlijke film met een verhaal
,,De dag dat wij hoorden dat Puck niet meer leefde en ik van haar moest bevallen, besloten mijn tweelingzusje, mijn man en ik om een film te maken”, vertelt Merel aan famme.nl. ,,Wij zouden haar maar een paar dagen bij ons kunnen houden en wilden alles uit die dagen halen en vooral de herinnering levend houden voor ons, maar zeker ook voor de kinderen. De film is voor ons heel erg belangrijk en vormt een troost voor ons grote gemis en verdriet.”
Na 37 weken zwangerschap sloeg het noodlot toe: door een probleem met de navelstreng en de placenta kon de foetus geen voeding en zuurstof meer krijgen. ,,Ze leek op de drie zonen die ik al heb. Eigenlijk was ze een combinatie van ons allemaal. Onze jongens waren heel betrokken bij de zwangerschap en keken ontzettend uit naar hun zusje. Zij hebben zelf de naam Puck verzonnen. Ze noemden haar ukke Puck in mijn buik. Wij gaan samen naar haar grafje en wij proberen de kinderen op een luchtige manier bij Puck te laten zijn. Wij denken dat deze open benadering naar de kinderen toe goed is voor de verwerking van ons verlies.”
De video duurt in totaal tien minuten, maar het grote publiek krijgt slechts de helft ervan te zien. ,,Het andere deel is te persoonlijk. Wij zijn intens geraakt door de hartverwarmende reacties op de film; soms van mensen die wij helemaal niet kennen, maar dit bijvoorbeeld zelf óf van heel dichtbij hebben meegemaakt. Deze reacties en de wetenschap dat nu al heel veel mensen even stil hebben gestaan bij ons verdriet geeft ons een troost in deze verdrietige tijden.”
Weet dat een persoonlijke film of fotoreportage mogelijk is!
Geef het door aan anderen, zodat iedereen mag zien hoe ontzettend helend, troostend, liefdevol, enz. dit kan zijn. Het is een geschenk uit de hemel wanneer je mag terugkijken op een moeilijk moment in je leven, zodat je niet hoeft te proberen het te vergeten, zoals vroeger wel werd gedacht het beste was…
Voel je vrij om te reageren op dit blog hieronder.
Wanneer je een kind verloren bent en je hebt weinig aandenken, dan maak ik graag nieuwe herinneringen met je! Lees over Alex.
Een gezin dat ik fotografeerde die hun dochter Eefje verloor laten met trots hun foto’s zien. Bekijk hier.
