Paard, auto, rekstok…
Na een lange rit door de bossen stapte ik met Graza, de IJslandse pony, op gemak terug naar huis.
Een bezwete vacht gaf ik klopjes om aan te geven hoe tevreden ik was over het stuk wat we hadden afgelegd.
Mijn benen waren moe van het klemmen rond de enorme rug en buik. Graza had deze ritjes nodig om wat af te vallen.
Ik haalde mijn voeten uit de stijgbeugels en plaatste mijn benen een voor een hoger, over het zadel.
De teugels had ik al wat laten vieren, het stappen leek meer op sjokken. Relaxt en in het zalige zonnetje sjokten we verder.
In de bocht bij de boerderij van de familie Dobbelsteen kon je in de verte zien waar ik woonde.
Graza herkende het hier blijkbaar. Het hoofd ging omhoog en opeens ging het tempo ook flink omhoog.
Van Stap naar Galop
Ik liet mijn voeten rap terug de stijgbeugels opzoeken. De benen van Graza versnelden nogmaals.
De teugels haalde ik aan en maande haar tot stoppen.
Ho! Ho! Heb ik meerdere keren geroepen.
Maar er was werkelijk geen houden aan, Graza was te blij om haar eigen plekje in de wei op te zoeken.
Ze schoot de oprit op.
HELP! Daar staat de Citroën van mijn moeder geparkeerd.
“Oh jee, de beugels gaan zo krassen maken op haar auto… We passen niet samen erlangs met haar dikke buik.”, schoot er door mijn hoofd.
Ik trok mijn knieën op, met beugels en al.
Ja hoor Graza, schoof langs de auto door en rende steevast over het erf. Langs de voordeur, dan achterom, langs het keukenraam en op naar het hek waar ze laatst stond te grazen.
“Het hek is te smal!”, dacht ik angstig.
Rekstok
Gelukkig hing er geen schommel maar een rekstok voor de ingang van de wei. Ik dook naar voren over de manen van Graza en pakte met beide handen de rekstok vast.
Graza had haast en liep door, terwijl ik mezelf van het zadel trok door uiteindelijk aan de rekstok te blijven hangen.
Mijn moeder had met verbazing door het keukenraam staan kijken. Ze had het hoefgetrappel horen aankomen.
Eenmaal buiten riep ze: “Boukje, wat was dit voor circus-act?
Het was vast grappig bedoelt, maar ik liet me in haar armen vallen en begon te huilen.
“Ik kon haar niet meer houden! Ze was helemaal niet te moe, ze liep te sjokken… en… en… Ze racete naar huis, vanaf Dobbelsteen, mam.”
Ik was geschrokken en overdonderd. Ik jankte de spanning eruit. Toen ik de tranen van mijn wangen veegde, keek ik de kant op van de wei.
Graza stond daar rustig te grazen. Het zadel zat geheel scheef nog rond haar ronde lijf.
Dat zou ik maar eens los gaan maken, met het halster. Ik had het tenslotte gewoon overleefd…
Paardrijden vond ik heerlijk als tiener. Jaren ging ik met een vriendin naar een manege. Later reed ik pas op onze eigen IJslander, niet geheel zonder risico dus.
Opstelling
Zondag a.s. ga ik iets geheel anders doen met paarden. Veilig, begeleid en met een compleet ander ‘risico’.
Ik ga een opstelling met paarden volgen bij Jannemarie Scheepsbouwer in Amersfoort van Doe Je Ding
Dan breng ik een vraagstelling rond een thema in en de paarden gaan me helpen. Ze zullen me inzichten geven, waardoor ik weer verder kan.
Echt heel bijzonder lijkt me dit om mee te maken.
Ik weet al een poos dat er coaches zijn die paarden inzetten. Een opstelling heb ik ook al eens meegemaakt en het werkt heel mooi.
Hoe het gaat met paarden, dat ga ik zondag 18 april 2021 dus ervaren.
Doe mee…
Wil jij ook zien hoe dat het werkt? Je mag me mede begeleiden en zien hoe het gaat.
Dat brengt kosten met zich mee, maar die wil ik je cadeau geven. Daarvoor moet je wel wat doen…
Reageer met jouw motivatie onder het blog en wie weet mag je er bij aanwezig zijn. Wie weet wil je foto’s maken van het gebeuren?
Daag jezelf uit om te zien wat jij kunt betekenen en kunt leren of ervaren.
Het is in Amersfoort en we starten in de ochtend.
Heb je jouw reactie geplaatst? Dan zie ik dat binnen een dag en neem ik contact met je op om zaken door te nemen.
Fijne dag!
Boukje Canaan
P.S. Wil je vaker tips, ervaringsverhalen en aanbiedingen ontvangen? Meld je dan op deze pagina>
Hey Boukje,
Als paardenmens en paardenfotograaf weet ik hoe onwijs mooi de band tussen mens en dier/paard kan zijn. Fijngevoelig als ze kunnen zijn, kan je veel van ze leren! Het lijkt me naast leerzaam ook prachtig om vast teleggen. De stappen in het vertrouwen krijgen voordat je de opstelling in kan gaan…. Dat moet mooie beelden opleveren….
Wie weet tot zondag 🙂
PS: mijn website http://www.ahafotografie.nl staat nog in de digitale doka maar op mijn Insta kan je wel beeldmateriaal vinden.