Verlies is pijnlijk, ookal ben je geschoold in rouw
Anneke van Spaandonk verrastte me met haar boek; Van liefde en verlies naar kracht. Ik ken Anneke al jaren door onze gedeelde betrokkenheid bij nabestaanden. Ik lees haar blogs altijd en toen ik las over haar boek, wilde ik het lezen.
Anneke is al jaren counselor/verliesbegeleidster en ademcoach, ze blijft zich ontwikkelen, zowel persoonlijk als professioneel. Het boek opent met een heerlijke wending in haar leven: een ontmoeting tijdens een training, waarbij ze haar zielsmaatje, Edu, leert kennen. Hun band is magisch, een liefde die diep en bijzonder voelt. Ze vertelt in het boek hoe deze relatie haar leven kleur gaf, hoe intens ze samen genoten en hoe sterk hun verbinding was.
Het maakt haar zielsgelukkig. Zie hier een foto van hen samen. Een foto die in het boek niet voorkomt:
Liefde loslaten
Maar dan slaat het noodlot toe. Edu wordt ziek, en het proces van afscheid nemen gaat sneller dan ze ooit had kunnen bedenken: slechts drie weken scheiden de diagnose van het einde. Anneke schrijft openhartig over dit verlies, hoe het haar raakt en hoe ze, ondanks haar expertise als verliesbegeleidster, zelf moet leren omgaan met de rauwe realiteit. Haar dochter Guusje doet mee in het verhaal. Want zij was in korte tijd Edu gaan zien als de vader die ze altijd had gemist.
Doodswens
Wat me het meest raakte, is hoe eerlijk Anneke haar gevoelens deelt. Zelfs als professional in rouwverwerking geeft ze toe dat ze momenten had waarop ze het leven niet meer zag zitten. Dat vond ik zo waardevol om te lezen: de erkenning dat zulke gevoelens normaal zijn.
Uiteraard kost het tijd om te helen. Veerkrachtig zijn betekent ook, dat je dieptepunten ervaart. En die gaan werkelijk diep, hoe akelig ook.
Helend vermogen
Haar zoektocht naar kracht bracht haar onder andere op pelgrimspaden samen met haar dochter. Ze deelt hoe helend wandelen kan zijn, hoe ademwerk en retraites haar hielpen, en hoe deze ervaringen haar stap voor stap weer perspectief gaven. Door haar verhaal verweeft ze de theorie over rouw en praktische tips voor lotgenoten. Haar woorden kunnen herkenning en troost bieden aan ieder die door een groot verlies gaat.
Fotografisch verslag
Wat dit boek bijzonder maakt, is dat Anneke haar reis ook visueel heeft vastgelegd. In het boek deelt ze zwart-witfoto’s van de momenten die ze meemaakte tijdens haar tochten en vakanties na het verlies. Deze kleine foto’s geven een extra dimensie aan haar verhaal. Ze brengen de emotie en betekenis van de beschreven momenten tot leven. Als fotograaf waardeer ik deze toevoeging enorm. Het maakt haar ervaringen nog tastbaarder. Ik was nieuwsgierig welke foto uit haar boek Anneke zelf de meeste troost biedt.
Deze foto stuurde Anneke me toe en in tegenstelling tot het boek is deze nu in kleur. Ze schreef erbij: een weg vinden na het verlies van mijn grote liefde.
Aankijken van eigen verlies
Het boek deed me zelf ook terugdenken aan momenten van gemis in mijn eigen leven. Het gaf me de ruimte om mijn verdriet opnieuw binnen te laten, zonder oordeel. Anneke’s reis naar veerkracht inspireerde me om ook mijn eigen herinneringen en emoties nog weer eens langs te laten komen. Tranen mochten vloeien op zulke momenten.
Kracht vinden
Anneke schrijft zo eerlijk en open, dat het soms voelt alsof je een dagboek leest. Het geeft het boek een intieme, persoonlijke toon. Ik ben haar dankbaar dat ze dit verhaal met ons heeft gedeeld. Het is een intens, maar prachtig boek dat laat zien hoe liefde en verlies naast elkaar kunnen bestaan – en hoe je, ondanks alles, toch kracht kunt vinden.
Wil je het boek zelf lezen?
Het boek is een aanrader voor iedereen die troost en begrip zoekt, of een betekenisvol cadeau wil geven aan iemand die een groot verlies ervaart.
Aan Anneke schreef ik: “Dankjewel, Anneke, voor je moed om je verhaal te delen. Ik hoop dat je de liefde die je hebt gekend altijd mag koesteren, en wie weet ooit opnieuw mag ervaren. Je boek heeft diepe indruk op me gemaakt.”
Bestel het boek bij Anneke zelf, door op de knop te klikken.
Kom naar de lezing op 19 maart van 13.30 – 15.30 in Tilburg
