De smaak van een ei kan echt wel anders zijn. Ik kan het weten, want toen ik 11 jaar was liepen er zo’n 300 kippen bij ons thuis in een ruime buitenren. Elke dag werden de eieren geraapt en ze kregen een stempel mee: eco.

Wat heb jij met een keurmerk? Vast niet zo veel, totdat je beseft wat de waarde ervan is. Ieder keurmerk heeft zijn eigen waarde, want de eisen aan ieder keurmerk zijn weer anders. Ik was al jong bewust van de stempels die op de biologische eitjes gingen. De kippen kregen biologisch voer, hadden speciale legbakken gevuld met boekweit, een ruime buitenren, scherpe snavels (niet gecoupeerd) en een prachtig verendek, want ze pikten elkaar nauwelijks. Dat eco stempel moest er bij ons thuis al opgezet worden, direct na het rapen van de eieren. Ik proef nog altijd het verschil.

Keurmerk Gecertificeerd Afscheidsfotograaf

• 

• 

• 

Vijf jaar terug, zei ik al dat ik dit wilde ontwikkelen. Om een garantie aan de klant te geven waarbij kwaliteit, professionaliteit en vertrouwen gewaarborgd kunnen worden.

Samen met drie andere afscheidsfotografen (IIlja Verstraten, Kristel Dallinga en Gerda Wesselius) mag ik nu ook officieel het Keurmerk Gecertificeerd Afscheidsfotograaf dragen.

Toets doorstaan

We moesten een eisenlijst langs, documenten inleveren, een portfolio met vijf recente reportages aanleveren en tenslotte een pittig assessment afleggen. De twee toetsers aangesteld; Arnaud Mooij, ervaren portretfotograaf en Ellen Dreezens, psycholoog, docent aan universiteit Tilburg en rouwexpert, vroegen honderduit om ieders competenties, uitdagingen in ons vak en het portfolio juist te kunnen beoordelen.

Dus ja, ook ik moest onder ‘de loep’ genomen worden, want het gezegde gaat: een slager keurt zijn eigen vlees niet.

Dat mensen de waarde gaan inzien van ons werk, acht ik heel belangrijk. Ik wens niet dat het fout gaat tijdens een afscheidsreportage. Zowel vooraf, tijdens als nadien kan er heel wat gebeuren. Een voorbeeld:

Ongelooflijk en fout

Een ongelooflijk verhaal vond ik, dat afscheidsfoto’s niet afgeleverd waren nadien. Inmiddels hoorde ik al 3 verschillende versies. De ene fotograaf was te veel van de kaart en kon de uitvaartfoto’s niet bewerken, de tweede fotograaf gaf deze pas af na een rechterlijk bevel en de derde fotograaf was naar het buitenland vertrokken zonder enig adres achter te laten. Ik moest doorzetten en ben blij dat het certificeringskeurmerk er nu is.

Dat waren wel heel bijzondere gevallen zou je denken, maar je kunt vast toegeven dat bij een gevoelig onderwerp voor de camera, een fotograaf ook emotioneel onstabiel kan raken.

Mijn missie is: een emotioneel gezondere wereld creëren.

Daar hoort mede bij dat de afscheidsfotograaf ook emotioneel gezond en stabiel is. (Of ze op andere manieren gezond willen zijn, zoals het eten van eco-eitjes,  mogen ze zelf kiezen.)

Wil je me helpen

‘Dat fotografeer je toch niet?!”

In dit boek staat alles geschreven hoe het wel kan en goed mag gaan. Niet alleen hoe men fotografeert, maar ook hoe je handelt, communiceert, jezelf rust gunt na een reportage, weet om te gaan met rouw, emoties, nabestaanden en er staan vele ervaringsverhalen van mij in (ook mijn fouten).

In april 2019 start de crowdfunding. Daarvóór komt de PRE-LAUNCH. Schrijf je alvast in op deze pagina, zodat je voordeel ontvangt en niets hoeft te missen.

Enne, geef het ook door aan anderen. Delen is vermeerderen.

Op een emotioneel gezondere wereld!

Boukje Canaan