Bijzonder interview; liefde voor de doodskist.

Tijdens de openingsavond van de nieuwste tentoonstelling in Tot Zover “Especially for you”, kwam ik in aanraking met een ‘coffin-lover’. Nooit geweten dat ze bestaan overigens. Iemand die van doodskisten houdt. Hoe bijzonder is dat?

Deze dame liet zich als een volleerd model fotograferen in meerdere poses op een doodskist. Ik heb haar geïnterviewd over haar passie; liefde voor de doodskist.

Fotomodel op een kist?

Even vooraf; tijdens de openingsavond van de tentoonstelling “Especially for you” is er op een bijzondere manier aandacht voor een niet zo geliefd artikel als stijlelement; de doodskist. In een aparte ruimte in het museum was de Italiaanse fotograaf, Maurizio Matteucci, en eigenaar van de kistenfabrikant Cofani Funebri, bezig om foto’s te maken van de genodigde aanwezigen samen met een doodskist.

Als ‘gimmick’, mocht men plaatsnemen op de kist en op de foto gaan als een waar model. Je kon in de gang van het museum al voorbeelden zien hangen van de kalenders die deze fotograaf had gemaakt, geïnspireerd op de bekende ‘Pirelli’ kalenders.

Genodigden gingen lachend en onwennig zitten en lieten zich fotograferen. Deze actie was bedacht om een nieuwe doelgroep – millenials- naar het museum te lokken. Terwijl ik stond te kijken kwam er opeens een opvallende en aantrekkelijke jonge vrouw vol met tattoos aan en zij ging als een volleerd model poseren op de doodskist. Zij ging niet zitten, maar kroop op de kist en veranderde behendig van houding om meerdere poses aan te nemen.

Ik nam mijn mobieltje ter hand om dit gebeuren vast te leggen. Zo sprak ik haar nadien aan en liet zien wat ik had gemaakt op mijn telefoon. Ze was inderdaad een model. Ze laat zich vaker fotograferen. Maar dit keer kreeg ze er niet voor betaald. Waarom was ze gekomen? Ik was nieuwsgierig naar wie zij was, waarom ze dan hier op de foto wilde. “I love coffins”, was haar antwoord.

Ze stemde in met een interview. Vanwege dat ze Spaanse is spreken we in het Engels met elkaar. Wens je de Nederlandse vertaling te lezen, dan kun je de op de Nederlandse vraag klikken en haar antwoord lezen.

Who is Nereida and what is so special about you?

I am Nereida Lopez, daughter of Francisco and Susanna, who had me at an extremely young age (17 and 14). I was born in a small village in the mountains outside of Alicante, Spain.

After a 5 year marriage (married in Las Vegas) with a tattoo artist I felt like I needed a fresh start and I already fell in love with Amsterdam from several holidays I had spent here. I have been living in Amsterdam for 3 years now. I work at Pure Lust Erotic Boutique. I absolutely love it, because I can be myself there and I get to help people with their sexuality.

I never looked back with regret and my life has been blooming ever since. I think the thing that makes me stand out is the fact that I can see the beauty and comedy in tragedy.

Wie is Nereida en wat is er zo speciaal aan jou?

Ik ben Nereida Lopez, dochter van Francisco en Susanna, die me op zeer jonge leeftijd kregen (17 en 14). Ik werd geboren in een klein dorp in de bergen van Alicante, Spanje.

Na een huwelijk van 5 jaar (getrouwd in Las Vegas) met een tattoo-kunstenaar wilde ik een nieuwe start maken met mijn leven in Amsterdam waar ik verliefd op was geworden tijdens de vakanties die ik hier had doorgebracht. Ik woon nu 3 jaar in de stad Amsterdam. Ik werk bij Pure Lust Erotic Boutique. Ik vind het geweldig, want ik kan hier mezelf zijn en ik help hier mensen met hun sexualiteit.

Ik heb geen spijt van de dingen in mijn leven en ik sta ik de bloei van mijn leven. Ik denk dat wat me anders maakt, is het feit dat ik zowel de schoonheid als de comedie in verlies kan ontdekken.

I heard that you love everything that involves death since you were a little girl. Can you tell me more about this?

When I was a six year old girl there was an old lady who lived above us who was sick and one day decided to end her life and jump out the window. A minute after it happened I witnessed the body from close by and this was the first time I was confronted with death. Immediately I was intrigued with the concept of death and I was full of questions. Fortunately my parents made me see, in a very calm way, that death is a part of life and that it’s not necessarily a scary thing. After that my interest grew and whenever my parents went to sleep I sneaked out to the living room and watched horror movies in the dark.

Ik hoorde dat je als klein meisje al hield van alles wat met de dood te maken had. Kun je me daar meer over vertellen?

Toen ik 6 jaar was er een zieke oudere vrouw die boven ons woonde op een dag besloten om uit het raam te springen. Een minuut later zag het lichaam van dichtbij en dit was de eerste keer dat ik getuige was en geconfronteerd werd met de dood. Onmiddelijk ontwikkelde een fascinatie voor het concept dood en had ik honderden vragen. Gelukkig hebben mijn ouders me op een rustige manier duidelijk gemaakt dat de dood een deel van het leven is en er bij hoort. Dat het geen eng iets is. Nadien groeide mijn interesse alleen maar. Later keek ik stiekem horror films in het donker, wanneer mijn ouders al naar bed waren gegaan sloop ik naar de huiskamer om deze te kijken.

You posed on top a coffin in front of the camera. What does that mean/do to you?

Well, actually it would have meant more to me if I could have been inside the coffin instead of on top, haha. However, I was more than happy to settle for posing on top. To me, it was a combination of two passions which I hold dearly: coffins and modelling.

I even asked my parents on my ninth birthday for a coffin to sleep in… they just laughed and mocked me for it. I didn’t care, I just wanted a coffin! Unfotunately I don’t own one. I am open to an offer, my birthday is 17th of May…. just letting you know.

Je poseerde op de kist voor de camera. Wat betekent dat voor jou?

Nou eigenlijk zou het nog gaver geweest zijn als ik in de kist had mogen poseren, haha. Ik was ook blij dat ik er bovenop mocht poseren hoor. Het combineerde twee passies van mij; doodskisten en model zijn.

Toen ik 9 was vroeg ik aan mijn ouders of ik een doodskist als bed mocht hebben… maar zij lachten me uit en grapten erom. Het kon mij niet schelen, ik wilde gewoon een doodskist! Ik heb er nooit een gekregen. Ik sta open om er een te ontvangen hoor, 17 mei ben ik jarig… ik zeg het maar even.

Can you understand that for some people this is disturbing or a taboo?

Actually quite a few people around me really got offended, that I did this. And if life is easier for these people whenever they treat coffins and death as a macabre concept, then I respect their point of view and am willing to engage them in any conversation they wish to have about this. Just because this is my point of view, doesn’t mean I don’t have empathy for theirs. In retrospect it’s actually the other way around in most cases.

Kun je begrijpen dat dit voor sommige mensen aanstootgevend is of dat het een taboe is?

Eigenlijk waren er een heleboel mensen in mijn omgeving die beledigd waren dat ik dit had gedaan. Als het leven voor hen makkelijker is wanneer ze een doodskist als een makaber concept zien, dan zal ik hen visie niet verstoren en ben ik bereid om met ze in gesprek te gaan over dit onderwerp. Omdat ik een andere kijk heb, betekent dat nog niet dat ik geen medeleven heb voor die van anderen. Als ik terugblik is er vaker andersom geen medeleven naar een andere visie hierover.

How come it is so special or maybe even normal, for you?

Maybe because I believe that after I die, I’m dead and nothing else happens. And this is different from what most people think.

Hoe komt het dat dit zo speciaal of eigenlijk zo normaal voor je is?

Misschien omdat ik geloof dat er niets na de dood is, dat wanneer ik dood ga ik gewoon dood ben en er niets gebeurd. Dit is anders dan de meeste mensen denken.

What kind of message do you have for people to understand you better?

Open your mind and don’t judge people too fast. Don’t take life too seriously, no one get’s out alive anyways.

Welke boodschap heb je voor mensen om jou beter te kunnen begrijpen?

Sta open voor andere ideeen en oordeel niet te snel. Neem het leven niet te serieus, niemand komt er levend uit.

Are you afraid of death?

I escaped from death in my life on more than one occasions and on those occasions I was not scared at all. Still I wouldn’t say I am without fear of death 100%. In conclusion, I would say I have a healthy amount of fear of death.

Ben je bang voor de dood?

Ik ben meerdere keren in mijn leven ontsnapt aan de dood en tijdens die gevallen was ik nooit bang. Maar ik zal niet zeggen dat ik 100% zonder angst voor de dood leef. Ik heb, denk ik, dus een gezonde angst voor de dood.

What kind of occasions did nearly end your life?

When I was 5 years old I nearly drowned at the beach when my floatation device turned me upside down. So my legs were up and my head was under water. My lungs filled up with water and the ambulance staff had to resuscitate me.

When I was 21 years old I cancelled last minute on a birthday party located in the mountains in a big house and it was supposed to last the whole weekend. Unfortunately there was a malfunction in the gas heater which resulted in an emission of too much carbon monoxide on the first night. So while asleep 18 people died, six of which were close friends of mine.

Also I’ve been in a major car crash 9 years ago.
All these experiences combined never turned me into a person of faith. However it did make me appreciate my life and family and friends more. And I do focus less on drama and negative situations.

Welke momenten ben je ontsnapt aan het leven?

Als 5 jarige ben ik bijna verdronken in zee toen mijn zwemband me ondersteboven hield. Mijn benen waren boven water en mijn hoofd onder water. Mijn longen vulden zich met water en ik ben gered door een eerste hulp die me weer lucht gaf.

Toen ik 21 jaar was heb ik op het laatste moment me afgemeld van een verjaardagsfeest in de bergen in een groot huis dat het hele weekend zou duren. Jammer genoeg was er een gaslek wat later voor een grote uitstoot aan CO2 gaf gedurende de eerste nacht. Tijdens het slapen zijn er 18 mensen overleden hieraan en zes daravan waren vrienden van mij.

Verder ben ik in aan vreselijk auto-ongeluk terecht gekomen 9 jaar geleden. Al deze ervaringen hebben me nooit in een gelovige gemaakt, maar het heeft er voor gezorgd dat ik het leven nog meer waardeer. Net als waardering voor het hebben van mijn familie en vrienden. Daarnaast focus ik totaal niet op drama en negatieve situaties.

When you die, what is your funeral going to be like?

I want to be buried in a beautiful coffin with purple silk inside. I want the people to have a party and not grieve over my death, but celebrate the life I had. And after that it’s time to be wormfood with a big smile on my face.

Hoe ziet straks jouw uitvaart er uit?

Ik wil begraven worden in een doodskist bekleed met paarse zijde. Ik wil dat de mensen een feestje kunnen vieren, om zo geen verdriet te hebben over mijn leven maar juist het leven te vieren dat ik mocht ervaren. Daarna is het tijd om voedsel voor de wormen te zijn met een lach op mijn gezicht.

Is there anything you would like to share with us that I did not ask?

If you are offended by this interview or my shoot of me posing on a coffin just remember: a hundred years from now you, me and everyone you know will be dead. So none if this will matter. 🙂

Wil je nog iets met ons delen, dat ik je nu niet gevraagd heb?

Als je je leledigd voelt door dit interview of mijn foto’s op de kist, denk dan het volgende: over 100 jaar zullen jij, iedereen die je kent en ik allen dood zijn. Niets van dit alles zal dan uitmaken. 🙂

Reacties mogelijk

Uiteraard mag je reageren op dit interview. Vanwege mijn interesse in mensen en dingen die relateren aan afscheid kom ik verschillende dingen tegen die me nieuwe dingen leren. Mijn oma zei altijd: ‘Je bent nooit te oud om te leren.” Ik geloof dat ik dit altijd ter harte heb genomen.

Ik waardeer jouw mening, je reactie of vraag onder aan dit blog. Zo krijgen we vast een levendige conversatie hier online. Doe het gelijk, het wordt enorm gewaardeerd.

Laatst werd ik geïnterviewd over mijn vak door het vakblad Uitvaart. Klik hier om te lezen of luisteren>>>

Bewaren

Liefde voor de doodskist