Ylena en zonnestralen die horen onverbonden bij elkaar.
Ylena, afscheid van een poppenmeisje.
Op 16 december 2013 heb ik het afscheid gefotografeerd rondom Ylena. Het was een regenachtige dag met zonnestralen.
Een ernstige hartafwijking werd al vroeg geconstateerd in het leven van Ylena, al voor haar geboorte. Toch hield iedereen hoop op een mooi leven met haar erin. Helaas mocht dit niet lang zo zijn. Haar zonnige uitstraling blijft in de harten en gedachten van velen achter. De foto’s van het afscheid vormen een deel van de herinnering.
Zonnestralen
Dat de zon op verschillende momenten doorkwam, met krachtige zonnestralen op deze afscheidsdag in december, was een bijzondere ervaring. Alsof het tekenen waren dat Ylena er vanaf een andere dimensie bij was. Of men nu in een bepaalde religie gelooft of niet, licht valt mij als fotograaf zeker op. Als fotograaf let ik natuurlijk op licht en lichtinval. Fotograferen betekent niet voor niets ‘schrijven met licht’. Ondanks enorme donkere wolken en regenbuien op deze dag, liet de zon haar zonnestralen af en toe heel fel en krachtig door de wolken heen schijnen.
De ouders van Ylena, Els en Alex, zagen op de foto’s achteraf pas hoezeer het kistje in de kerk zonnestralen kreeg, terwijl ze zelf op de spreekstoel stonden. En ook zij waren zojuist in die zonnestralen ‘gevangen’.
Later bij het graf piepte de zon wederom meerdere malen door het wolkendek heen en liet zo zonnestralen op de aanwezigen vallen. Ylena, haar zonnige aanwezigheid, zo voelde het. En weet je dat Els me het volgende liet weten: Ylena haar naam betekent ‘zonneschijn’. Dat maakte elke zonnestraal op deze dag dubbel zo mooi.
Dankbaar voor mooie foto’s
Dat men van te voren wist dat ze graag foto’s wilden hebben rondom haar afscheid stond buiten kijf. “Er zijn geen woorden te vinden die kunnen uitdrukken hoe dankbaar en blij wij zijn met de foto’s die Boukje heeft gemaakt tijdens de uitvaart van onze kleine meid. De foto’s zijn schitterend en een hele dierbare herinnering aan de zwaarste periode in ons leven.”, schreef Els op mijn Facebookpagina.
Liefde vasthouden
Graag laten we (de ouders van Ylena en ik) een filmpje zien van een selectie foto’s van deze trieste, maar mooi vormgegeven afscheidsdag. Samen houden we graag de liefde voor Ylena, het lieve schattige poppenmeisje, vast. Els voegt er aan toe: “Misschien trekt het mensen ook over de streep om toch een fotograaf in de arm te nemen tijdens deze zo verdrietige periode. Ik zou het iedereen gunnen, prachtige foto’s van de uitvaart van een dierbaar persoon.”
Bekijk het filmpje dat ik voor hen maakte van een selectie foto’s.
Boek
Els heeft haar ervaringen als moeder dagelijks opgeschreven. Dat ze dit zo mooi gedaan heeft, heeft geresulteerd in een boek. Het boek “Ylena, onze hartendief”, uitgegeven door Boekscout.
Graag geef ik je nog eens een recensie van dit boek wanneer ik het gelezen heb.
Vasthouden aan herinneringen
Dat de herinnering aan Ylena zo op meerdere manieren altijd mogen blijven bestaan. Herinneringen zijn op meerdere manieren vast te houden. Elke creatieve vorm is goed. Het maakt niet uit wat, als het maar bij je past:
Woorden op schrift, zoals in een dagboek of tegenwoordig in een blog; dierbare foto’s; passende muziek; persoonlijke spulletjes; tekeningen; knuffels; sieraden en ga zo maar door.
Wat past bij jou? Hoe hou jij herinneringen vast?
Je reactie is zeer welkom in het reactieveld hieronder. Doe het gelijk, jouw bijdrage kan inspiratie zijn voor een ander. En elkaar helpen in deze wereld is wat het mooier maakt voor ieder mens, daar geloof ik in.
