Op donderdag 30 januari 2014 stond er een interview over mij in het Brabants Centrum Boxtel.

BOUKJE CANAAN BRENGT AFSCHEID IN BEELD

’Foto’s uitvaart helpen bij rouwverwerking’

MARIËLLE WIJFFELAARS

Scrol naar onder om de tekst gemakkelijk te lezen.

Lees hier de tekst:

Foto’s maken van uitvaarten, er zijn maar weinig fotografen die het aandurven. Dat ondervond de Boxtelse Boukje Canaan na het overlijden van haar moeder. Veel fotografen noemden het ’te intiem’ of ’confronterend’.  Langzaam ontstond het idee om zich te specialiseren in rouwfotografie en na de uitvaart van een moeder van een vriendin, hakte Canaan de knoop door.

Creativiteit staat centraal in het leven van de Boxtelse. Schilderen, dansen, fotograferen; het zijn allemaal dingen die Canaan graag doet. Ze werkte jarenlang als cameravrouw in Amsterdam, maar kon dat niet meer combineren met haar gezin. Foto’s maken deed Canaan al langer en na een verhuizing naar Boxtel ging ze zich steeds meer toeleggen op fotografie. ,,Ik merkte al snel dat reclamefotografie niets voor mij was, ik wilde graag met mensen werken”, vertelt ze.
Toen haar moeder overleed, ging Canaan op zoek naar iemand die foto’s wilde maken tijdens de uitvaart. Het resultaat was mooi, maar niet helemaal wat ze verwachtte. ,,Ik wilde ook graag wat persoonlijke plaatjes. Die waren echter niet gemaakt, de betreffende fotograaf vond dat te intiem.” Navraag bij andere fotografen gaf dezelfde uitkomst en Canaan zag hier een mooie mogelijkheid. ,,Ik worstelde alleen wel met de vraag hoe ik dat moest aanpakken. Want je kunt jezelf moeilijk promoten als afscheidsfotograaf.”
POLAROIDS

De eerste échte klus van Canaan was tijdens de uitvaart van de moeder van een goede vriendin. Haar broer had geen behoefte aan plaatjes en wilde vooral geen last hebben van de aanwezigheid van de fotografe. ,,Een half jaar na de begrafenis belde hij ineens op. Hij wilde de foto’s tóch graag hebben. Dat was het moment waarop ik besloot me hier echt op toe te gaan leggen.”
De Boxtelse laat wat van haar werk zien. Het zijn treffende beelden van uitvaarten, maar ook prenten genomen van een doodgeboren kindje. Canaan werkt als vrijwilligster voor stichting Early Birds die fotografen inzet om plaatjes te maken van vroeggeboren kindjes. ,,Of dat niet heftig is? Ja, natuurlijk wel”, zegt Canaan stellig. ,,Maar je moet weten hoe je daar mee om moet gaan.” Toen de Boxtelse zelf haar tweeling verloor na negentien weken zwangerschap, was het nog niet gebruikelijk om foto’s te maken. Een verpleegster maakte twee polaroids en dat was het. ,,Op dat moment had ik daar wel vrede mee, dat was in die tijd gewoon zo. Maar achteraf vind ik het heel jammer dat er niet meer foto’s zijn gemaakt.”
Zodra een kindje te vroeg en niet levensvatbaar ter wereld komt, wordt Canaan gebeld om foto’s te maken. In het ziekenhuis ontmoet ze de ouders. ,,Ik krijg het hele verhaal te horen. Van zwangerschap tot bevalling. Dat is zwaar, maar wel mooi”, vertelt ze. ,,Ik condoleer én feliciteer hen altijd. Condoleren met hun dode kindje, maar het is ook een felicitatie waard. Want hun baby heeft hen wél ouders gemaakt.”
PLATFORM

Volgens Canaan wordt het steeds meer gebruikelijk om foto’s te laten maken tijdens de uitvaart van een dierbare. Ook begrafenisondernemers wijzen nabestaanden steeds vaker op deze mogelijkheid. ,,Er is een tendens gaande in de uitvaartbranche”, zegt de Boxtelse. ,,Mensen hebben steeds meer keuzevrijheid betreffende de begrafenis. Muziek, bloemen, kist en ook fotografie mogen zelf bepaald worden. Een mooie ontwikkeling, want ieder mens wil een ander afscheid.”
Om rouwfotografie meer bekendheid te geven, wil Canaan zich in gaan zetten om andere fotografen hierin te trainen. Ook moet er een platform komen waar ze zich kunnen aansluiten. ,,Zo kunnen we klussen per regio verdelen”, legt ze uit. ,,Ook trainingen zijn belangrijk om zo te leren hoe je je moet opstellen als fotograaf tijdens een uitvaart. Want mensen mogen niet doorhebben dat je er bent. Het is ook een vrij heftig vak en je moet het psychisch aankunnen. Middels een platform en trainingen kunnen we elkaar daar bij helpen.”
Voor Canaan is rouwfotografie nog steeds een mooie uitdaging waar ze zich vol voor in wil zetten. ,,Je bouwt een band op met de nabestaanden en gaat op een intieme manier met elkaar om. Ik vind het mooi dat ik deel mag uitmaken van zo’n persoonlijk moment, en hopelijk kan ik met mijn foto’s de nabestaanden helpen in hun rouwproces.”

Leuk als je wil reageren op het artikel. Dat kan hieronder in het reactieveld.